دوقلو ها

معین و ملینا هنرجوهای دو قلوی کلاسم بعضا که دعواشون میشد نمی دونستم چطوری رفتار کنم؟نکاتی رو از دکترسید حمید سجاد خوندم که خیلی تعجب کردم،خواستم شماهم مطلع بشین:
مهم‌ترین مساله در مورد دوقلوها داشتن رفتار متفاوت با هر کدام از آنهاست. خیلی از مواقع والدین به دلیل اینکه فرزندانشان دوقلو هستند با آنها یکسان برخورد می‌کنند در حالی که این رفتار درست نیست و گاهی باید با آنها رفتاری کاملا متفاوت داشته باشند. این مساله به خصوص در مورد دوقلوهای دوتخمکی (ناهمسان)که کاملا می‌توانند از نظر ویژگی‌های رفتاری با هم متفاوت باشند و حتی ویژگی‌های رفتاری عکس هم داشته باشند، بیشتر صدق می‌کند.
بنابراین باید با این کودکان همان‌گونه که ویژگی رفتاری متفاوتی دارند، متفاوت رفتار شود. به عنوان نمونه دوقلوهایی هستند که یکی از آنها از نظر ویژگی‌های سرشتی جزو کودکان آسان یا راحت است و کودک دیگر از نظر ویژگی‌های سرشتی جزو کودکان دشوار یا کودکان بدقلق محسوب می‌شود و می‌توان پیش‌بینی کرد که کودک بدقلق یا دشوار به دلیل ویژگی‌های رفتاری، توجه بیشتری از والدین، برای رسیدگی به خواسته‌هایش دریافت می‌کند. در حالی که به دلیل همان حسی که از اسم آنها و ویژگی‌های راحت‌بودنشان معلوم است، مدیریت رفتار کودکان راحت برای والدین بسیار آسان است و ممکن است حتی توجه کمتری دریافت کنند و به نوعی مورد غفلت و بی‌توجهی در مقایسه با قل بدقلق خود قرار بگیرند. بنابراین خانواده‌ها باید به این امر واقف باشند که با هر کودک براساس ویژگی‌های رفتاری‌اش برخورد و رفتار کنند.

در دعوایشان دخالت نکنیدتوصیه می‌شود هنگامی که کودکان دوقلو با یکدیگر دعوا می‌کنند پدر و مادر در دعوای آنها دخالت نکنند و اگر مجبور به دخالت شدند حتما خودشان را ملزم کنند که قضاوت نکنند و نگویند که تقصیر با چه کسی است. به دلیل اینکه همیشه متهم می‌شوند که عدالت را رعایت نکرده‌اند و به نفع طرف دیگر قضاوت کرده‌اند. بنابراین برای اینکه متهم نشوید بهتر است قضاوتی نداشته باشید و اگر ناچارید دوقلوها را از هم جدا کنید - به دلیل صدمات احتمالی که ممکن است به هم وارد کنند - فقط وظیفه جداکردن و آرام کردن محیط خانه را برعهده داشته باشید و حتی‌المقدور قضاوت نکنید. اما اگر مجبور به قضاوت شدید حتما همیشه حق را به حق‌دار بدهید. این قضیه در خصوص کودکانی که اختلاف سنی کمی نسبت به یکدیگر دارند نیز صدق می‌کند.

روانشناسی نقاشی کودکان:

نقاشی خانواده: اعضای یک خانواده هماهنگ در نقاشی کودکان همیشه با هم ودر دست هم نشان داده می شود. کودک خودش را نزدیک شخصی نقاشی می کند که حس نماید در کنارش راحت است یا او را بیشتر از همه دوست دارد. در نقاشیهای کودکان همیشه یک شخصیت اصلی وجود دارد که کودک بیشتر بار احساسی خود را، چه به صورت عشق ونیایش، وچه به صورت ترس و دلهره بر او مستقر می کند. به تصویر کشیدن امامان واهل بیت علیهم السلام و مناسک مذهبی می تواند بیانگر فضا و محیط تربیتی، حفظ حرمت، قداست، نگرش، ارتباط، امید، احساس نیاز و یاری خواستن از این بزرگواران باشد.

آدمک: تصویر آدمک، بیانگر درک کودک از بدن وتمایلات خود می باشد.نقاشی آدمک در اندازه های بسیار کوچک به معنای خود کم ارزش بینی کودک و خجالتی بودن و آدمکهای بزرگ نشان دهنده اختلال عاطفی و حساس بودن کودکان می باشد.

درخت: بسیاری از روانشناسان از درخت برای شناخت شخصیت کودک استفاده کرده اند. هر کدام از قسمتهای آن (ریشه،تنه و شاخ وبرگها) نمایانگر قسمتی از شخصیت کودک است.

خورشید و ماه: تصویر خورشید که غالبا به رنگ زرد در حال درخشیدن است ، بیانگر امنیت، خوشحالی، گرما و قدرت و به نظر برخی پژوهشگران نماد پدر مطلوب است و ماه، اغلب نشان دهنده نیستی و مرگ است. آسمان به معنی الهام و پاکی و زمین به معنای ثبات و امنیت است.